از ابى قلابه نقل شد که : ایشان در خواب دید، داخل قبرستانى شده است و مثل این که همه قبرها شکافته شده و مردگان از آن ها بیرون آمده و در کنار آنها نشسته و در مقابل هر کدام طبقى از نور گذاشته اند. در میان آن ها فقط همسایه او که آن هم از دنیا رفته بود هدیه و طبق نور ندارد. در میان اموات خجلت زده و سر خود را به زیر انداخته است . از او سئوال کرد: چرا براى تو طبق نورى نیامده است .
گفت : اى ابى قلابه ! هر کدام از آن ها اولادان صالحى ، دوستان با وفایى ، اقوام دلسوز و مهربانى دارند که براى ایشان دعا مى کنند، صدقه مى دهند و به فکر آنان مى باشند. این طبق هاى نور از طرف آنها براى اموات فرستاده مى شود، اما من یک اولاد غیر صالح و ناخلف دارم که به فکرم نیست ، هدیه و صدقه اى برایم نمى فرستد، از این جهت طبقى از نور ندارم و در میان اموات و همسایگانم خجلت زده و شرمنده ام .
ابى قلابه گوید: وقتى از خواب بیدارم شدم ، پیش فرزندش رفتم و داستان را برایش نقل کردم : وقتى پسر از قضیه پدر آگاه شد. گفت : ابى قلابه ! به دست تو، توبه مى کنم و دست از گناه و معصیت مى کشم و بعد از آن روز، مشغول عبادت و بندگى خداوند شد و دائما براى پدرش خیرات و صدقات مى داد و براى او دعا مى کرد.
ابى قلابه گوید: بعد از مدتى باز همان خواب را دیدم که همه اموات در مقابلشان طبق هایى از نور است اما طبقى که در مقابل همسایه ام مى باشد از همه بهتر و نورش بیشتر و مثل خورشید همه جا را روشن کرده است .
وقتى چشمش به من افتاد گفت : اى ابى قلابه ! خداوند به تو جزاى خیر عنایت فرماید که باعث شدى فرزند من عوض شود و دیگر گناه نکند و براى من صدقه و خیرات دهد و به واسطه همین ها من از آتش نجات پیدا کنم و از خجلت دوستان و همسایگان بیرون آیم .⁽²²²⁾

نقل شده است : سید فقیرى نزد ((مقدس )) اردبیلى رفت و گفت : سفارش مرا به شاه طهماسب بکن و مشکل مرا به او برسان . ((مقدس )) اردبیلى نامه اى به شاه نوشت و سفارش سید را به او کرد. در اول نامه نوشته بود. اى برادر! مشکل این سید را حل کن و نامه را به دست سید داد که خود او به شاه رساند.
وقتى سیدنامه را به شاه رسانید و او فهمید از طرف ((مقدس )) اردبیلى است ، براى احترام از جا بلند شد و تعظیم کرد. بعد از آن که نامه را خواند دید نوشته است : اى برادر! شاه به غلام خود دستور داد: کفن مرا بیاور، غلام هم اطاعت کرد. او نامه ((مقدس )) را داخل کفن نهاد و به خاصان خود گفت : وقتى من از دنیا رفتم و دفنم کردید، این نامه را بالاى سرم بگذارید تا به واسطه آن بر نکیر و منکر شاهد بیاورم و بگویم من کسى هستم که ((مقدس )) اردبیلى ، این مرد با تقوا و مجتهد اهل زمان ، مرا به عنوان برادرى قبول کرده و این هم خط و مهر او است . (آن ها هم بعد از مرگش چنین کردند). بعد حاجات آن سید را برآورد و مشکلات او را حل کرد.⁽²²⁶⁾