یکى از گناهان بزرگ که قرآن و احادیث از آن منع کرده و به انجام دهندگان آن وعده عذاب و آتش داده اند، سخن چینى و نمامى است که به وسیله آن بین زن و شوهر، بین دو دوست و دو برادر اختلاف و نزاع واقع مى شود و به وسیله آن خون ها ریخته ، خانه ها خراب و ویران مى شود، اسرار نهانى و پشت پرده آشکار گشته و حیثیت ها و آبروها از بین رفته و هتک مى شود و فتنها در عالم بر پا مى گردد.
براى سخن چین دو نوع عذاب است ، یکى عذاب برزخى و دیگرى عذاب آخرتى . در حالى که عذاب قیامت از عذاب برزخى سخت تر و مشکل تر است .
عذاب برزخى سخن چین و نمام طبق اخبار رسیده : عذاب و آتش در قبر است . وقتى سخن چین از دنیا رفت و او را داخل قبر کردند قبرش شعله ور مى شود و او تا روز قیامت در میان آتش خواهد سوخت .
حضرت رسول صلى الله علیه و آله و سلم فرمود: کسى که کوشش کند میان دو نفر را با سخن چینى به هم بزند و آن ها را از هم جدا کند، وقتى از دنیا رفت خداوند آتشى را بر قبر او مسلط مى کند که تا روز قیامت او را بسوزاند و مسلط مى کند و بر او مارها و عقرب هاى سیاه را که او را نیش ‍ زنند تا وقتى که از قبر خارج شود، (طول نیش و دندان هاى مارها و عقرب هایى که افراد سخن چین را نیش مى زنند صد و بیست زراع است .⁽²⁸⁹⁾
در حدیث معراجیه است که حضرت رسول فرمود: در شب معراج وقتى از جهنم عبور کردم بر جمعیتى برخوردم که لب هاى آن ها مانند لب هاى شتر بود و ملائکه گوشت هاى پهلوهایشان را مقراض مى کردند و در دهان آن ها مى گذاشتند!
گفتم : اى جبرئیل ! این ها چه کسانى هستند؟ عرض کرد: افراد سخن چین و غیبت کننده در دنیا هستند.
نیز از آن حضرت صلى الله علیه و آله و سلم نقل شده است که فرمود: شبى که مرا به آسمان بردند زنانى را دیدم که سرشان سرخوک و بدنشان مانند بدن الاغ بود و آن ها را با هزار هزار نوع عذاب ، مجازات مى کردند. از جبرئیل سئوال کردم : عمل آن ها در دنیا چه بوده است ؟ گفت : آنان زنان سخن چین و دروغ گو بوده اند.⁽²⁹⁰⁾
اما عذاب آخرتى سخن چینان از این قرار است : وقتى آن ها از قبرهایشان خارج مى شوند مارها و عقرب هایى بر آن ها مسلطاند و آن ها را احاطه کرده اند تا وقتى که داخل جهنم شوند.⁽²⁹¹⁾
سخن چین در قیامت داخل بهشت نمى شود و از نعمت هاى آن استفاده نمى کند.
امام باقر علیه السلام فرمود: براى کسانى که جهت سخن چینى و نمامى و جدایى انداختن میان مردم رفت و آمد مى کنند بهشت حرام است .⁽²⁹²⁾