مقدمه   
و این پرشکوه ترین و واقعیترین نامى بود که مى شد براى این کتاب انتخاب کرد؛ چه آنکه پیشروان اسلام ، جملگى در راه اقامه عدل ، جان باختند و قربانى عدالت شدند.و مى دانیم که در محیط تفکّر اسلامى ، عالیترین ارزش و والاترین قداست براى عدل است ، عدلى که مردم را به زیر چتر خود گیرد و آنان را از بینوایى و محرومیّت که مولود ظلم اجتماعى است ، برهاند.آرى ! این شایسته است که پیامبر و دیگر پیشروان اسلام فدایى عدل باشند و قربانى آن شوند، چه آنکه تمام هدف اسلام و اصولاً مذاهب آسمانى در کلمه عدل خلاصه مى شود:
لَقَدْ اَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَیِّناتِ وَاَنْزَلْنا مَعَهُمُ الْکِتابَ وَالْمیزانَ لِیَقُومَ النّاسُ بِالْقِسْطِ

قربانى شدن در راه عدل ، قربانى شدن در راه هدف است عظمت عدل ، از عظمت اثرش منشاء مى گیرد؛ چه آنکه عدل ، عامل حیات جامعه و ظلم ، عامل مرگ جامعه است .آرى ! همانطور که یک فرد مى میرد، جامعه نیز ممکن است بمیرد.
و قرآن مى فرماید:وَلِکُلِّ اُمَّةٍ اَجَلٌ براى هر ملّت ، مرگى است .و سؤال بزرگ این است که عامل مرگ یک جامعه ، یک ملّت و یک حکومت در چیست ؟

جواب را از زبان مولاى متقیان على بن ابى طالب علیه السلام که خود تجسّمى از عدل بود، مى شنویم :الملک یبقى مع الکفر ولا یبقى مع الظلم ملک با کُفر مى ماند ولى با ظلم و ستم نمى ماند.مرگ عدل ، مرگ ملک و ملّت و حکومت است و اقامه عدل در حقیقت ، اقامه حیات ملک و ملّت است .و شایسته است که مردانى بزرگ و پرارزش چون پیشروان اسلام ، جان در این راه ببازند و قربانى عدالت و یا بعبارت دیگر قربانى مردم شوند.
و به این جهت نام این کتاب را قربانیان عدالت گذاردم .و این کتاب در حقیقت مجموعه اى است از مقالات گذشته من که در طول مدّت پانزده سال در یکى از روزنامه هاى عصر تهران منتشر مى شد، آنها را جمع آورى کردم و به هم مرتبط ساختم و در نتیجه این کتاب بوجود آمد.و از خداوند بزرگ خواهانم که این کتاب را که درباره بهترین و پاکترین قهرمانان عدالت بحث کرده است ، ذخیره اى براى آخرتم قرار دهد و مرا مشمول رحمت و غفران خود بفرماید.